– Na początku ogarnęło nas małe przerażenie. Jak to będzie, co będziemy robić, a najważniejsze, czy się nie zarazimy – opowiadają uczennice, działające w ramach Wojsk Obrony Terytorialnej. – Na miejscu okazało się, że są tam wspaniali ludzie, którzy krok po kroku wprowadzili nas w 12-dniową, codzienną rutynę.
Praca Michaliny i Agaty trwa od 8 do 18. Ich zadaniem jest mierzenie temperatury wszystkim pracownikom wchodzącym do szpitala oraz pacjentom, których przywiozła karetka lub sami zgłosili się na izbę przyjęć. Uczennice przeprowadzają również wywiady dotyczącę koronawirusa.
– Niestety, niektórzy ludzie nie mówią całej prawdy, tylko po to, żeby dostać się do szpitala i otrzymać natychmiastową pomoc – tłumaczą podopieczne ZS nr 2. – Zdarza się, że musimy zanieść jakieś ważne rzeczy dla pacjentów na drugie lub trzecie piętro, ale nie sprawia nam to trudności. Teraz czujemy się bardzo dobrze, aczkolwiek nasze żołądki po szpitalnej kolacji każdego wieczoru przechodzą wewnętrzną rewolucję. Nie martwimy się już o siebie, o to co się stanie z nami, jeżeli się zarazimy. Boimy się o swoje rodziny. Żołnierze WOT robią w tym momencie naprawdę dobrą robotę. Jesteśmy cały czas w gotowości, dzień i noc czekamy na telefon od dowódcy, który poinformuje nas, że mamy stawić się w jednostce.
Strefa Biznesu: Dlaczego chleb podrożał? Ile zapłacimy za bochenek?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
